Hallo allemaal!
Weer een verhaaltje uit Zuid-Afrika. Het is raar om te beseffen, maar vandaag zijn we op de helft!! Maandag over twee weken vliegen we al weer terug. De tijd gaat nu echt heel erg snel. We zijn nog steeds volop aan het genieten. Jullie kunnen nu ook genieten van onze belevenissen afgelopen week!
Ook nu staan er weer foto’s op facebook. We gaan maandag overleggen welke foto’s we nog meer mogen publiceren ivm volwassenen en kinderen op de foto’s.

Dag 12: 15-09-2015
Vandaag de 2^e dag in de mobiele kliniek gehad. Het was geweldig, echt super leuk. Ik heb baby’s/kinderen/moeders gewogen, bloeddruk gemeten, injecties klaargemaakt en veel administratie voor Fatima gedaan. Fatima vond het fijn dat wij er waren, we hadden haar goed geholpen, daar zijn we natuurlijk heel blij mee. We willen haar graag ondersteunen en helpen bij haar werk. Ze merkte goed dat we de eerste dag hadden gehad, we wisten nu wat we moesten doen, zodat de moeders in een hoog tempo konden komen. Soms deed Fatima zelf de bloeddruk en dan waren wij bezig met opschrijven, dan zei ze de getallen zo snel, dat wij er niks van konden maken, haha. Gelukkig deed ze het later iets langzamer waardoor het goed verstaanbaar was. Linda en ik brachten om de beurt de moeders weer terug naar de kliniek naar room 1, waardoor de ander de volgende moeder al weer kon binnen roepen. Nog een grappig maar ook vies verhaal; er was een moeder met een kindje, de moeder moest gewogen worden dus ik nam de baby even over, ik had hem op de bank gezet en stond er dichtbij zodat hij niet kon vallen. Nadat de moeder was gewogen en de injectie voor de anticonceptie had gekregen, tilde ik het kind op om aan de moeder te geven. Ondertussen had het jongetje gepoept! Zijn broek en de bank zat er helemaal onder! Ik had een schort aan, gelukkig was deze alleen iets vies geworden maar wat was ik blij dat ik het jongetje niet op mijn arm had!!!

Dag 13: 15-09-2015
Helaas vandaag niet gewerkt bij de bus in Diepsloot. We zijn naar kantoor gegaan, hier hebben we Fatima, Lydia en Lungo geholpen met word en Excel, voor ons natuurlijk niet heel moeilijk. Fatima wilde graag een lijst hebben van alle spullen die zij aan haar kant van de bus heeft, bij moeder en kindzorg. Linda en ik hebben alle kasten open gehad en hebben alles, alles geteld! Wat behoorlijk veel werk was! Fatima was heel erg blij dat we dit hadden gedaan. Ze wilde dit graag in Excel hebben maar wij waren pas rond 14.00uur klaar met alles tellen en weer opruimen. Ze zei dat we het nu niet in een bestand hoefden te zetten, misschien een andere keer. Vond het wel erg jammer dat we niet naar Diepsloot gingen. We hebben nog maar twee dagen geholpen en ik wil heel graag de mensen daar helpen. Ik vind het wel fijn dat we Fatima konden helpen met deze grote klus. Ze vertelde dat ze dit al langere tijd wilde maar dat ze daar geen tijd voor had. Het is heel erg gezellig op kantoor, we hebben veel gelachen met de meiden.

Dag 14: 16-09-2015
Deze dag begon al behoorlijk vroeg. Linda werd vannacht niet goed, daardoor hadden we allebei een gebroken nacht. De volgende ochtend voelde wij ons allebei niet heel erg top, maar we wilden wel erg graag helpen bij de bus. We zijn dus gewoon naar de mobiele kliniek gegaan. In de ochtend ging het niet goed met Linda, met mij ging het toen nog redelijk. ’s Middags kreeg ik de klap, ik voelde mij totaal niet goed, heel erg misselijk en duizelig. Alles ging langs mij heen en moest veel moeite doen om op mijn benen te blijven staan. Zowel Linda als ik wilde het niet toegeven omdat we Fatima zo graag wilde helpen. Maar het ging op een gegeven moment niet meer, een zuster van de kliniek heeft mij mee naar binnen genomen, ik wist niet wat er ging gebeuren totdat er naalden en een infuuszak op tafel kwamen te liggen. Linda heeft toen snel met Corin gebeld, wat wij al dachten, niet de bedoeling dat ik aan het infuus kwam te liggen. Onze chauffeur was er ondertussen en hij heeft ons naar het hostel gebracht. Anne kwam langs om te kijken hoe het ging. Waar wij allebei al bang voor waren, bevestigde Anne: voedselvergiftiging. Blijkbaar gisteren de kip niet goed gebraden of dat de kip niet meer goed was. We wisten al dat we eigenlijk te weinig dronken, maar Anne bevestigde dit nog even heel goed, waardoor we allebei hadden we moeten meer drinken, anders duurt het lang voordat we hier boven op zijn. We baalden hier enorm van, ziek zijn is normaal al niet leuk maar vooral niet in een ander land waar je dolgraag de mensen wilt helpen. In de middag niet veel gedaan, ik ben ondertussen in slaap gevallen. ’s Avonds ook heel erg op tijd naar bed gegaan!
Gelukkig hebben we (ondanks hoe we ons voelden) Fatima wel goed kunnen helpen. Ze gingen vandaag online en moesten nu alles registreren in de computer. Ze zei dat we haar hier goed bij hadden geholpen!

Dag 15: 17-09-2015
Vandaag gaat het langzaam de goede kant op. Ik heb nog steeds buikpijn, vooral nadat ik wat heb gegeten of gedronken. Eten maakt mij nog niet zoveel uit, heb vandaag niet veel gehad. Maar ik moet blijven drinken, dat is en blijft een mindere zaak. Thuis drink ik al te weinig maar als je hier bij de 4liter moet drinken, drink ik veeeel te weinig. Doe hard mijn best om dit wel voor elkaar te krijgen. Vandaag een relaxt dagje. We zijn maar niet naar de mobiele kliniek gegaan. We zouden om 12uur worden opgehaald om de gedoneerde spullen aan de mobiele kliniek te geven. Helaas was nog niet alles binnen van het gedoneerde geld en was het jammer om het nu maar een deel te geven. Maandag is het hopelijk allemaal binnen, dan geven we alles! Hoop heel erg dat het dan doorgaat, ben super benieuwd naar alle reacties!

Dag 16: 18-09-2015
Vandaag weer geholpen bij de pre-school: Tokozani in Diepsloot. Het was geweldig! De kinderen waren weer erg enthousiast. Linda en ik hebben allebei geholpen in de 6^e klas. De kinderen leerden de L l, M m, N n, O o, P p, Q q en R r. Ze moesten dit allemaal op een papiertje schrijven. Net als vorige week hadden sommige kinderen hier veel moeite mee. Met een beetje extra aandacht wat wij ze konden geven, lukte het op het laatst. Natuurlijk super trots en de kinderen helemaal blij. Daarna moesten ze alle getallen op schrijven, ook dit was voor sommigen niet eenvoudig. Kinderen in Nederland hebben een schrijf boekje en kunnen de letters en cijfers eerst overtrekken en daarna zelf schrijven. Hier krijgen ze een leeg A-4tje met red je er maar mee. Bij veel kinderen hebben ik de letters en de cijfers er boven gezet zodat ze dit konden na schrijven.
De eerste spullen zijn uitgedeeld!! De kleurboekjes, potloden en stiften. Coco, de baas van de school, was erg enthousiast en ze bleef maar herhalen ‘thankyou my love’. Super om haar zo te zien met de spullen en we weten dat ze op een super goede plek terecht zijn gekomen. Dankjewel mensen in Nederland!
Na de school zijn we naar Anne gegaan, hier hadden we een ‘interview’; over hoe het ging, tips, tops etc. Eind september is er weer een bijeenkomst van Doooingood voor nieuwe vrijwilligers. Ze wilden onze vragen en ervaringen daar graag bij meenemen.
Ohja zou het bijna vergeten; met ons gaat het weer zo goed als goed. We hebben weer veel energie en drinken nu een stuk meer! Vanavond weer ‘normaal’ eten en dan zijn we weer goed te pas!

Dit was het verhaal van deze week alweer, hoop dat jullie hebben genoten.
Ik kijk al erg uit naar jullie reacties!
Liefs Nathalie