Hallo allemaal!
Weer een nieuwe (langeee) blog,haha. Over (eindelijk) de bus, de pre-school en de leuke dingen van dit weekend! Heel leesplezier. Omdat het heel moeilijk is om foto’s te uploaden via deze site, zet ik er een paar op mijn facebook (ik hoop dat dit wel lukt). Ik hoop dat jullie de foto’s kunnen zien en anders vast wel via via!

Dag 8: 10-09-2015
Vandaag eindelijk naar de bus geweest! Waar we al die maanden op hebben gewacht, is vandaag eindelijk de dag dat we konden meehelpen in de bus. We waren rond 9uur op de juiste plek, we moesten toen nog even wachten op de bus. De bus stond vast in het verkeer. Nadat de bus er was hebben we alles neergezet om de dag te beginnen. Helaas waren ze allemaal de laptop vergeten, we konden dus niet oefenen met het registratiesysteem. Maandag gaan ze online, dus dan moeten ze de laptop bij zich hebben. Vond het erg jammer dat ze het waren vergeten, ik had juist zoveel zin om met de laptop bezig te gaan. Linda en ik hebben allebei geholpen bij moeder en kindzorg. ’s Morgens hebben we baby’s van 6 weken oud gezien (zooo lief), ze kregen hun injecties en Fatima vroeg aan de moeder of ze onder behandeling waren. Als de baby’s onder behandeling zijn, hebben ze HIV. Ook vroeg ze aan de moeder of ze onder behandeling was. Als een moeder positief is, wil het tegenwoordig niet meer zeggen dat het kind ook automatisch positief is. Als de moeder goed de medicijnen slikt, dan gaat het in veel gevallen goed. Fatima vroeg daarna of ze ook aan preventie doen, dat wil zeggen of ze anticonceptie gebruiken. Ze hebben daar de pil voor of de prikpil, zoals dat bij ons heet. De prikpil is een pil met anticonceptie wat 2 of 3maand werkt. Ik heb geholpen met de baby’s wegen en met alles noteren. We moesten de badgesnummers van de vaccinaties opschrijven. Mocht er wat met het kind gebeuren, dan weet je welke vaccinaties ze hebben gehad. Tussen de middag hebben we veel anticonceptie spuiten klaar gemaakt. ’s Middags kwamen moeders in een hoog tempo hun prikpil ophalen. Hierbij werden ze ook gewogen en werd de bloeddruk gemeten. Dit heb ik ook gedaan, de bloeddruk meten vond ik nog wel lastig. Ik ben een rustige ruimte gewend waar de patiënt niet praat. Maar hier is het heel erg lawaaiierig, Fatima praat met de moeder en vaak zijn er meerdere kinderen in de bus, oftewel geen stille ruimte. Het is mij wel gelukt met de bloeddruk, maar het heeft wel eventjes geduurd. Maandag wil ik hier graag weer mee verder, zodat het mij uiteindelijk wel goed lukt! ’s Middags kwam Anne om te kijken hoe het ging en om ook mee te helpen in de bus.

Dag 9: Vrijdag 11-09-2015
We hebben vandaag geholpen bij de Tokozani school. Hier zijn we maandag mee naar de dierentuin geweest. Ik vond het super leuk, de kinderen waren erg enthousiast. Coco (medeoprichtster en baas van de school) is een hele leuke vrouw, we hebben een rondleiding gehad door alle lokaaltjes. Ze heeft aangegeven waar de meeste behoefte is aan extra hulp. Linda heeft in de groep van de 5 jarigen gestaan en ik heb in de groep van de 6jarigen gestaan. Ik stond in de laatste groep, volgend jaar gaan deze kinderen van deze pre-school af. Heel bijzonder om te zien hoe het hier gaat op school, heel anders dan in Nederland. De kinderen krijgen ’s morgens eerst ontbijt en gaan daarna in de klas zitten. We hebben de hele ochtend gedaan over de letter T. Ze moesten eerst een paar woorden bedenken wat met de letter T begon, daarna kregen ze een papiertje en moesten ze zo vaak mogelijk de kleine letter t en de grote letter T op schrijven. Sommige kinderen hadden het direct door hoe ze dit moesten doen. Andere kinderen heb ik geholpen, heel leuk om te zien dat ze het uiteindelijk wel kunnen. Coco liep telkens heen en weer, als zij of de lerares in het lokaal zijn, is het stil in de klas. Ik heb ook even alleen gestaan omdat ineens de lerares en Coco wegwaren (ik dacht helluppp, haha), maar dan worden de kinderen direct rumoerig. Ik heb ze wel een beetje stil gekregen en ze gingen daarna ook weer door met oefenen. Nadat ze dit allemaal klaar hadden, gingen we een boekje lezen. Ze proberen om alles zoveel mogelijk in het Engels te doen voor de kinderen, zodat het Engels beter gaat. Daarna gingen we naar buiten om te bewegen, ze hadden een aantal liedjes met daarbij een dansje. De kinderen bewegen erg weinig en er is weinig ruimte om echt lekker actief bezig te zijn. Dat vind ik wel erg jammer, je ziet dat de kinderen vol met energie zitten, maar dit niet tot nauwelijks kwijt kunnen. Rond 12uur krijgen de kinderen hun lunch, rijst met een klein beetje vlees. Ook de jongste kinderen krijgen dit. Coco probeert om ook al de kinderen van een paar maanden zelfstandig te laten eten, zodat ze zichzelf kunnen redden. Linda en ik hebben de kinderen een beetje geholpen, maar de meeste kinderen kwamen al aardig ver met zelf eten! Daarna gingen alle kinderen rusten. De tafels en de stoelen werden uit de oudere klassen gehaald en buiten neergezet. De kinderen legden matjes op de grond, hier lagen ze allemaal achter elkaar. Het was buiten te warm om wat te gaan doen. Sommige kinderen vielen in slaap, andere kinderen hadden eigenlijk nog teveel energie om te rusten.
Dit was echt super leuk om wat te doen. Alle kinderen vinden het leuk dat je er bent en willen goed hun best doen. Ze lachen voortdurend, super!
’s Middags zijn we naar Corins huis gegaan om onze koffers te openen. Corin en Anne vonden het geweldig wat er allemaal uit de koffers kwam. En waren overal super blij mee! We hebben het allemaal verdeeld in plastic zakken. Aankomende donderdag gaan we alles uitdelen. Ik ben erg benieuwd naar de reacties van de mensen. Er gaat een deel naar de mobiele kliniek, een deel naar de kliniek waar de mobiele kliniek staat en de kleurspullen nemen we vrijdag mee naar de pre-school. We gaan hier zeker heel veel foto’s van maken voor iedereen die ons heeft gesponsord. Het geld wat we van iedereen hebben gekregen heeft ook al een bestemming! In de mobiele kliniek is een koelkast nodig voor het koud houden van de vaccinaties. Fatima is nu volledig afhankelijk van de kliniek. Dus al jullie geld gaat naar een koelkast!! Super!!

Dag 10: 12-09-2015
Vandaag naar het apartheidsmuseum geweest en daarna met de hop on hop off bus een tour gehad door Johannesburg. Dat was echt super super gaaf! Bij het apartheidsmuseum kregen wij een ticket en hiermee moesten wij kiezen tussen twee doorgangen, uiteindelijk leidde het naar dezelfde plek. Maar we moesten kiezen tussen blank of niet blank, dat vond ik zo apart. Een gids vertelde, waar wij behoorlijk dichtbij stonden op dat moment, dat dit eerder echt zo ging, dat de mensen moesten kiezen op hun huidskleur welke ingang ze moesten/mochten nemen. Heel apart, bijna niet voor te stellen! Daarna hebben we heel veel van Johannesburg gezien. Bij de bus had je je eigen gids, via een koptelefoon werd in je eigen taal het hele verhaal verteld. Dus ik kon alles heel goed volgen. We hebben veel geleerd over de apartheid en de mensen. Ik vind Johannesburg niet een super mooie stad, het heeft grijze en bruine hoge gebouwen, maar de sfeer is er erg goed. En de geschiedenis is erg fascinerend en mooi. Als je het hoort sta je wel even stil bij hoe je het zelf in Nederland hebt en kun je je niet voorstellen dat er zoveel apartheid was. We hebben op het hoogste gebouw bij Afrika gestaan. Dat was zooo gaaf! We hadden uitzicht over heel Johannesburg en de wijde omgeving, super mooi!

Dag 11: 13-09-2015
We zijn samen met de chauffeur naar Soweto gereden en hebben daar zelf rondgereden. Corin en Anne hadden aangegeven wat we echt moesten zien en wat super mooi is. We zijn naar de Orlando Towers (watertorens) gegaan, twee hele hoge torens met geweldige tekeningen erop. Je kunt hier bungeejumpen maar dat durfden we niet. Onze chauffeur is met ons mee geweest, we zijn naar boven gegaan en hebben genoten van het mooie uitzicht! Helaas mochten we hier zelf geen foto’s maken, maar een fotograaf kon foto’s maken en hier moet je dan natuurlijk voor betalen. Dat hadden wij er zeker voor over. Daarna zijn we doorgereden naar het grote ziekenhuis, helaas mochten we niet naar binnen. Er waren alleen rondleidingen voor doordeweeks, maar van de buitenkant zag het er mooi uit! Daarna zijn we doorgereden naar het Hector Pietserson Museum, Hector was een jongen van 13 die is doodgeschoten door de politie. We zijn het museum niet in geweest maar hebben op het plein rondgelopen, ook heel indrukwekkend met pakkende teksten en afbeeldingen. We hebben hier geluncht en onze chauffeur heeft met iemand gesproken en hij wilde ons rondleiden op Vilakazistreet. Vilakazistreet is een beroemde straat, het heeft al twee award gewonnen. Hier hebben studenten en polities met elkaar gevochten, we hebben op het kruispunt gestaan waar het allemaal is begonnen. Heel apart en heel raar om er te staan, dat maakt veel indruk. De gids leidde ons heel goed rond en heeft veel verteld. We zijn doorgelopen op de street en hebben het ‘huis’ van Mandela gezien. Het eerste huis is afgebrand, daarna hebben ze het opnieuw opgebouwd en is het later een museum geworden. Nelson Mandela en zijn vrouw woonden toen al ergens anders. Heel bijzonder om op de straat te lopen waar de grote Nelson Mandela ook heeft gelopen. Het was een super leuke dag met heel veel nieuwe, indrukwekkende maar leuke indrukken.
Voor de jongens, jaja we zijn langs het Orlando stadion gekomen, waar het WK voetbal ook is gehouden!! We zijn niet naar binnen gegaan, maar hebben hele mooie foto’s gemaakt van de buitenkant, haha (vind ik)

Alvast bedankt voor het lezen en ik kijk nu al uit naar al jullie leuke en lieve reacties!
Liefs Nathalie